Z asertywnością nam do twarzy
Każdy ma prawo do wyrażania siebie, do bycia sobą, realizowania swoich pasji i marzeń dopóty, dopóki nie krzywdzi innych. Taka postawa wyklucza bezsilność, poczucie winy czy poświęcenie, ale jest oznaką zdrowej troski o siebie i asertywnej postawy.
Asertywne zachowanie sprzyja kształtowaniu równości w relacjach międzyludzkich i oznacza równe traktowanie każdej ze stron, a także dodawanie energii i otuchy słabszym, sprawianie aby w relacjach w które wchodzimy, wszyscy byli wygrani. Takie zachowanie zakłada działanie we własnym najlepszym interesie, przejawiające się m.in. w zdolności do podejmowania decyzji dotyczących naszego życia (zarówno prywatnego, jak i zawodowego), zaufaniu do własnych osądów, ustalaniu rzeczywistych celów oraz pracy nad sobą i własnym rozwojem.
Z asertywnością wiąże się również obrona własnego stanowiska, czyli mówienie „nie”, ustalanie granic czasu oraz energii poświęcanej innym, właściwe reagowanie na krytykę bądź poniżanie, popieranie bądź zmiana swoich opinii, wynikająca z przyjęcia argumentów drugiej strony, nie zaś słabości i uległości. Asertywność to także szczere i swobodne wyrażanie własnych emocji, do okazywania gniewu, przywiązania, miłości, do przyznawania się do odczuwanego strachu i lęku.
Asertywność to wreszcie korzystanie z własnych praw, jako obywatela, członka społeczności, grupy, ale ta indywidualna ekspresja jest osiągana bez naruszania praw i godności innych ludzi.