Zaburzenia u dzieci nieśmiałych

Nieśmiałość u dzieci jest często źródłem lęku. Ten z kolei pociąga za sobą szereg negatywnych konsekwencji na różnych płaszczyznach funkcjonowania dziecka. Jak można rozpoznać zaburzenia lękowe?

Rodzaje zaburzeń lękowych

Dzieci nieśmiałe mogą przejawiać następujące zaburzenia lękowe:

• Uogólnione, które przejawiają się m.in. zamartwianiem się różnymi sprawami, stałym upewnianiem się, dolegliwościami somatycznymi, koncentrowaniem się na przeszłości i przyszłości;
• Swoiste fobie, które przejawiają się unikaniem obiektu lub sytuacji budzącej obawy albo przeżywanie silnego lęku w ich obecności;
• Społeczne, wynikają z wyolbrzymiania i przedłużania się normalnej fazy lęku przed obcymi (dzieci z takim zaburzeniem mają dobre relację z rodziną i osobami bliskimi, ale odczuwają lęk w kontaktach z osobami spoza rodziny).

Dzieci nieśmiałe najczęściej przeżywają wysoki poziom lęku społecznego określanego jako lęk przed oceną innych ludzi. Dlatego też mogą mieć skłonność do ograniczania liczby kontaktów z innymi ludźmi, a także tendencję do częstego stosowania autoprezentacji ochronnej, by uniknąć dezaprobaty otoczenia. Przyjmują one styl zachowawczy, nie przedstawiając się rozmówcy w zbyt korzystnym świetle, nie mówią o sobie i sprawiają wrażenie osób przeciętnych.

Zdarza się również, że dzieci nieśmiałe, które przejawiają zaburzenia lękowe, mogą maskować przeżywane przez siebie emocje emocjami przeciwnymi, np. zamiast wstydu prezentują zachowania agresywne itp.